Sa pagitan ng propesyon at personal na emosyon, ano ang iyong uunahin? Sa kwentong “Minsan May Isang Doktor” ni Rolando A. Bernales, ipinakita ang matinding hamon na kinakaharap ng isang doktor na kailangang hatiin ang kanyang atensyon sa pagitan ng propesyon at personal na damdamin. Sa gitna ng kalungkutan dahil sa pagkamatay ng kanyang anak, patuloy siyang nagsisilbi sa kanyang tungkulin bilang doktor upang iligtas ang buhay ng iba. Ang kanyang mga pahayag na, "Nagmadali po ako papunta rito pagkatanggap ko ng tawag. Kumalma po kayo nang masimulan ko na ang aking trabaho." at "Sasabihin ko ang sinabi ni Job sa Banal na Kasulatan. Sa alabok tayo’y nagmula at sa alabok tayo’y magbabalik." ay nagpapakita ng kanyang matinding dedikasyon at pananampalataya sa kabila ng personal na pagsubok. Sa aking pananaliksik, ipinapakita ng kwento ang malalim na kahulugan ng propesyonalismo at malasakit sa harap ng mga personal na pagsubok.
Sa masusing pag-unawa sa kwento, makikita na ang doktor ay isang simbolo ng tunay na propesyonalismo. Sa kabila ng kanyang personal na hinagpis, hindi siya nag-atubiling tugunan ang tawag ng tungkulin. Ang ganitong klase ng dedikasyon ay hindi madaling gawin, lalo na kung ang puso mo ay puno ng pagdadalamhati. Gayunpaman, ipinakita niya na ang pagiging isang doktor ay hindi lang basta trabaho; ito ay isang tungkulin na nangangailangan ng sakripisyo at malawak na pag-unawa. Ang ama ng pasyente ay kumakatawan naman sa natural na damdamin ng isang magulang na nag-aalala sa kaligtasan ng kanyang anak. Ang kanyang galit at pagkadismaya ay makikita sa kanyang mga matatalim na salita sa doktor. Sa pagdaan ng mga pangyayari, napagtanto ng ama na may pinagdadaanan din pala ang doktor—isang mas malalim at personal na sakit na hindi niya nakita agad. Ipinapakita nito na madalas tayong mabilis humusga sa iba, lalo na kung tayo ay nasa gitna ng emosyonal na pagsubok. Ang kwento ay nagtuturo rin ng kahalagahan ng empatiya o ang kakayahang unawain at damhin ang pinagdadaanan ng ibang tao. Sa mundong puno ng pagmamadali at stress, madalas nating nakakalimutan na ang bawat taong ating nakakasalamuha ay may kanya-kanyang laban sa buhay. Katulad ng doktor sa kwento, maraming tao sa ating paligid ang patuloy na gumagawa ng kanilang tungkulin sa kabila ng mga personal na pagsubok.
Sa kabuuan, ang kwentong “Minsan May Isang Doktor” ay hindi lamang isang simpleng salaysay tungkol sa isang doktor at isang pasyente. Ito ay isang malalim na paalala na sa likod ng bawat propesyonal na mukha ay may pusong marunong masaktan, magmahal, at magsakripisyo. Ipinapakita nito na ang tunay na kabayanihan ay hindi lang nasusukat sa laki ng naitulong mo sa iba, kundi sa kakayahan mong ipagpatuloy ang iyong tungkulin kahit na ikaw mismo ay dumaraan sa matinding pagsubok. Ang kwento ay nagtuturo sa atin na maging maunawain at mapagbigay sa kapwa. Bago tayo magalit o manghusga, subukan nating ilagay ang ating sarili sa sitwasyon ng iba. Dahil sa dulo, lahat tayo ay may kanya-kanyang laban sa buhay, at minsan, ang simpleng pag-unawa at kabaitan ay sapat na para mapagaan ang bigat na kanilang dinadala.
Ang kuwento na ito ay kinuha mula sa akda ni Rolando A. Bernales. (Bernales, et al., pp.23-24)
